Leven met een ego… het valt soms niet mee. Weten dat je er eentje hebt, maar niet altijd in staat zijn om haar te negeren… Hoe ga je daarmee om? Ik heb er iets op gevonden. Mijn ego krijgt spreekruimte, gelegenheid om ook iets te zeggen. Sinds een tijdje communiceer ik met een sterretje. Als ik weet dat ik in een bui zit, zet ik in de communicatie naar mijn partner in crime (lees vriend) een sterretje voor de tekst. Dan weet hij dat mijn ego aan het woord is en kan daar dan al dan niet op reageren. Het is de meeste open vorm van communicatie, in mijn visie. Gewoon laten weten dat je een prut-bui hebt en alles zeggen wat je denkt op dat moment…
Het voordeel van het sterretje is, dat de ontvanger (mits op de hoogte van het systeem) het niet persoonlijk hoeft op te vatten, omdat duidelijk is dat het een emotie van de schrijver betreft.
Je zou het kunnen zien als de bordjes met ‘niet praten voor de koffie’ of de ‘do not disturb’ en ‘hier waak ik’ bordjes die mensen soms gebruiken om een grens aan te geven.
Het geeft ook de mogelijkheid om ongegeneerd je zelf te zijn.
we wilden net eens lekker om aandacht gaan zeuren, maar je was ons voor…
(Sherlock) Ja, ja… ik ben er al
twee uur zonder aandacht is niet verstandig voor egootjes, dat weet je toch? Of je moet autopech hebben, een familielid in het ziekenhuis of een functioneringsgesprek bij de baas, dan kom je er mee weg….
Een klein voorbeeld van een app conversatie tussen Betty en Sherlockje.
Wie denkt dat Betty het alleenrecht heeft in schrijven met een sterretje… dat is niet het geval. Sherlock heeft dezelfde rechten. Wanneer hij zich ergert, aandacht wil, boos is, mag hij ook 🙂
Drie keer raden wie dan heftig moet zuchten als hij gebruik maakt van zijn ego-recht… precies… Betty!
Egootjes in een relatie geeft voldoende stof om over te schrijven… Het zal jullie dan ook niet verbazen dat het volgende boek de naam ‘Praten met een sterretje’ heeft gekregen.
